مقایسه ی سبک های دلبستگی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه، مطالعه موردی: شهر سمنان ۱۳۹۲

مقدمه و هدف: پیر شدن جمعیت و سالمندی موجب مطرح شدن مسائل مربوط به این دوره از زندگی می گردد. سبک دلبستگی ناایمن یکی از عوامل مؤثر در بسیاری از آسیب های روانی از جمله اختلال شایع افسردگی است که در دوران سالمندی رواج دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر این بوده که آیا سبک های مختلف دلبستگی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه تفاوت معناداری دارد. مواد و روش : مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. از بین کلیه سالمندان شهر سمنان تعداد 40 سالمند (20 نفر ساکن منزل و 20 نفر ساکن آسایشگاه) به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. نمونه آماری از لحاظ سن و جنس همتاسازی شدند و به مقیاس دلبستگی بزرگسالان(aai) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (manova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 16 ± 68 سال بود. یافته ها نشان داد که بین دلبسته های ایمن با دلبسته های ناایمن اجتنابی و اضطرابی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: سالمندان دلبسته ناایمن اجتنابی و اضطرابی نگرش منفی و آشفته شدیدتری نسبت به سالمندان دلبسته ایمن تجربه می کنند. با این وجود، تفاوتی میان دلبسته های ناایمن اجتنابی و اضطرابی به لحاظ شدت ویژگی های منفی و آشفته وجود ندارد. در مجموع افراد دلبسته ناایمن جهت تجربه افسردگی و آسیب های روانی آسیب پذیرتر هستند.